Mijmeren

Als een schilderij aan de hemel, het alsmaar veranderende wolkendek met daarachter het hemelsblauw... de oneindige grootsheid achter de sluiers van het leven.

Ik lig in mijn hangmat. Het is de laatste avond van mijn vakantie. Ik hang al een paar uurtjes, met een goed boek. Iets wat ik mezelf vandaag weer eens gun. Even niets moeten.

Schommelend tussen hemel en aarde kom ik tot rust. Het boek: 'Trauma, je bent gek als je het niet hebt' geschreven door Robert Bridgeman en Christine Pannebakker. De zwaarte van het thema 'trauma' (erg luchtig geschreven overigens!) in contrast met de witte wolken. 

Ze trekken mijn aandacht, de wolken... Ik mijmer over de mooie gesprekken met m'n jongste zoon. We hebben samen de film Oppenheimer gezien gisteravond. Kwantummechanica, wat bedoelt was om meer te leren over de sterren en de zwaartekracht werd uiteindelijk een trauma voor zovelen (de atoombom op Hiroshima). Dualiteit ten top, waar licht en duister elkaar ontmoeten. 

Vandaag bekeken we ook de 'behind the scenes' van die andere prachtige film van Christoper Nolan, een favoriet van ons beide: Interstellar. Over ruimtetijd, dimensies, de grootsheid van het al en hoe we verbonden zijn in eenheid. Waar wetenschap en spiritualiteit elkaar ontmoeten. Zo kijkt mijn zoon met de ogen van de wetenschapper, analyserend, alles willen begrijpen. En ik voel de grootsheid van dit alles, ben blij met mijn innerlijk weten juist daar waar het verstand geen verklaring meer heeft. Maar we vinden elkaar hierin steeds weer. Momenten om te koesteren.

Ik maak een foto van het wolkendek. En dan ineens is daar een vlucht vogels. Vliegen zo het beeld in. Contrast van hun zwarte aftekening tegen de witte wolken. Een gevoel van vrijheid overmand me. 

Nog even genieten...

#vakantie #hangmat #mijmeren #wolkenpracht #grootsheid #eenheid #verbinding #vrijheid #filosoferen